Кормандони Кумитаи ҳолатҳои фавқулодда ва мудофиаи граждании назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷиҳаи пешгирии ҳодисаҳои нохуш дар назди обанборҳо ва ҳолатҳои ғарқшавӣ, расонидани ёрии аввалия ва риояи қоидаҳои бехатарӣ, дар муассисаҳои таҳсилоти умумии миёнаи ҷумҳурӣ  корҳои фаҳмондадиҳиро идома дода истодаанд.

Ҳамин тавр, мутахассиони Кумита дар байни толибилмон ва

Дар раванди ташаккули худ инсоният дарк намудааст, ки ба ҳар гуна хатар аз ҳама хуб истодагарӣ намудан бо роҳи дастаҷамъӣ ва муттаҳидӣ ба ҷамъиятҳо мебошад.Олами вуҳуш ҷузъи ҷудонашавандаи мост ва барои бо ин олам дар созгорӣ зистан бояд баъзе аз қоидаҳои муайянгаштаро риоя намуд. Кумитаи ҳолатҳои фавқулодда ва мудофиаи граждании назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба самъи шуҳрвандон маҷмуи қоидаҳои рафтори дуруст бо олами

Аввали баҳор аст ва маъмулан рӯзҳои боронӣ зиёданд. Боронҳои пуршиддат муҷиби омадани сел мешаванд ва аз ин ҷойи гурез ҳам нест. Ҳар сол селҳои харобиавар ба хоҷагиҳо ва сокинони кишвар миллионҳо сомонӣ зарар меоранд. Ҳодисаҳое ҳам зиёданд, ки одамон хонаву ҷой ва ҷони худро ҳам аз даст медиҳанд. Ва сел ҳам чун ҳамаи офатҳои табиӣ ногаҳонӣ меояд, пас одамон ҳамеша бояд омода бошанд.

Соли нав фаро мерасад. Бо наздик шудани он мардумро бештар аз пештар эҳсоси шодиву нишот фаро мегирад. Онҳо гирди арчаи солинавӣ, ки рамзи ҳамин ҷашнвора аст, ба ҳам меоянд. Мерақсанд, шӯхиву бозӣ мекунанд, ҳамдигарро табрику таҳният мегӯянд.

Аммо дар боробари шодиву нишот дар ин ҷашнвора баъзан мусибатҳое ҳам рух медиҳанд, ки бештар аз риоя накардани

Зимистон ҳам омад. Барфи аввал теғаҳои куҳҳо, талу теппаҳо, соҳили рӯдхонаҳоро сафед кард. Сардиҳо фаро мерасанд, акнун дар олам се моҳи дигар фасли зимистон ҳукм хоҳад ронд.

Зимистон қонуну қоидаҳои худро дорад. Маъмулан дар ин фас л, ки фасли сармост ба истифодаи нерӯи барқ бештар ниёз пайдо мешавад. Одамон эҳтиёҷи бештар ба маводи сӯхт