Боронҳои баҳории пуршиддат дар аксар минтақаҳои кӯҳии мамлакат ва ҳатто дар водиҳо сабаби омдани ногаҳонии сел мешаванд. Аллакай Тоҷикистон борҳо ин офати азимро таҷриба кардааст ва дар баъзе мавридҳо омадани сел сабабгори расидани хисорат ба хоҷагиҳои давлативу хусусӣ шудааст ва дар ҳолатҳое инсонҳо ҷон бохтаанд. Маъмулан сел ногаҳонӣ меояд, дар аксар мавридҳое, ки талафоти ҷониву молӣ меорад, шабонгаҳ

Ҳамлаи гургони гурусна ба одамон дар баъзе манотиқи Вилояти Мухтори куҳистони Бадахшон ва ҳалокати одамон як рӯйдоди нигаронкунандаи охири зимистону аввали баҳори соли равон буд. Солҳои пеш аз хатари гургон иттилоъ мерасид, вале ба фоҷеаи мудҳиш печидани он бори аввал ба қайд гирифта буд. Ҳоло ҳам ин хавф дар манотиқи куҳистон, дар он ҷойҳое, ки барф баланд бориду дарандаҳо натавонистанд туъмаи худро пайдо кунанд, зиёд аст.

Кумитаи ҳолатҳои фавқулодда ва мудофиаи граждании назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба ронандагоне, ки дар ҳамин рӯзҳои вазнину сахт сафар доранд, чанд тавсияро ҷиҳати таъмини бехатарӣ ироа мекунад:

- аввал дурустии мошинро санҷед, камбудиҳои онро ислоҳ намоед;
- мошинро бо маводи сӯхт комил таъмин кунед ва бо худ

Соли Нав ҷашни деринтизор ва сурурангез аст. Омадани Соли навро мо як соли дароз интизорӣ мекашем, чун бо қудуми он ба хонадони мо шодиву сурур ворид мешавад, хушҳолӣ мекунем, соли куҳанро мегуселонем ва қудуми Соли навро хуҷаста медонем. Аммо ин суруру ин хушиҳои мо бояд ҳамешагӣ бошанд. Бояд коре кунем, ки аз таҷлили Соли нав ранҷе ба мо нарасад, ёди шабҳову рӯзҳои таҷлил хотирмону ҳамешагӣ бошад.

Бо мақсади пешгирии ҳодисаҳои нохуш миёни кудакон ва наврасон ҳангоми рафтори нодуруст дар вақти ҷашнгирии соли нав Кумитаи ҳолатҳои фавқулодда ва мудофиаи граждании назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон филми тасвирии “Соли нави бехатар”, ки аз ҷониби ҳамкасбони мо аз Вазорати ҳолатҳои фавқулоддаи Ҷумҳурии Белорус омода гаштааст, манзур медорад.