Инак, Рӯзи ҷаҳонии коҳиши хатари офатҳо низ пушти сар монд.  Ҳамасола аз ин Рӯз дар саросари олам таҷлил ба амал меоранд ва як бори дигар таваҷҷуҳи инсонҳо ба он ҷалб карда мешавад, ки офатҳои табиӣ вуҷуд доштанд, доранд ва хоҳанд дошт. Ҳеч ниҳоде онҳоро наметавонад пешгӯӣ кунад, магар ин ки тӯфонҳои азим аз қабл маълум мешаванд. Аммо инсонҳо бо омодагиҳои худ ва бо доштани донишҳои назариявиву амалӣ метавонанд хатари он офатҳоро коҳиш диҳанд. Ва як ҳадафи аслии ин Рӯз низ ҳамин аст.

Дар ин шаҳр масъулини бахши Раёсати КҲФ дар вилояти Суғд бо ҳамдастии Шуъбаи маорифи ноҳия ва намояндагии Раёсати кор бо ҷавонон ду озмун роҳандозӣ карднд. Дар яке маҳорати таблиғ арзёбӣ шуд ва дар дуюмӣ наққошиҳои наврасон дар мавзуъи офатҳои табиӣ мавриди баррасӣ қарор гирифт.

Бахшида ба Рӯзи ҷаҳонии коҳиши хатари офатҳо дар муассисаҳои таҳсилоти миёнаи умумии шаҳри Гулистони вилояти Суғд озмунҳои “Беҳтарин дарси кушод”, “Рассоми беҳтарин” баргузор гардид.