Қаҳрамонони афсонаи Люис Кэрролл (нависандаи инглис, файласуф, риёзидон) «Алиса дар сарзамини Аҷоибот”  Шляпочник ва Харгӯш Мартовский ба таври ҳамешагӣ саргарми чойнӯшӣ буданд. Вақте зарфашон ифлос мешуд, онро намешустанд, бармехостанд ва ба ҷойи дигар менишастанд.

— Агар шумо то ба охир расед, баъд чӣ мешавад,- ҷуръат карда пурсид Алиса.

Аввалин манбаъи хаттӣ дар бораи тарма дар кӯҳҳои Алп дар тӯлонитарин солномае омадааст, ки ба солҳои 1120 мутааллиқ аст. Ин асноди таърихӣ дар бораи нобуд шудани аҳли рикоби усқуф Рудолф ҳикоят мекунад, ки соли 1129 барои таҷлили мавлуди Исои Масеҳ (ҷашни Криссман) аз тариқи ағбаи Бузурги Сен-Бернар ба шаҳри Рум равон буд. Сар аз асри 15 дар воқеъаномаву солномаҳо дар бораи фоҷеаҳои тарма дар кӯҳҳои Алп зиёдтар ёдоварӣ мешавад.

Соли 1953 дар як рустои ҷопонӣ одамон баногаҳ ба бемории комилан ношинос гирифтор шуданд. Он системаи асабро фаро мегирифт: беморон мувозинати ҳаракатро гум карданд, гӯшашон вазнин шуд, нури чашмашон ва фаҳму даркашонро аз даст доданд.

Духтурон ин гуна ташхис карданд: заҳролудшуда аз симоб. Вале симоб аз куҷо пайдо шуд? Дуруст аст, ки ин русто дар

ИҚЛИМИ ГУМИДӢ (лот. humidus — намӣ) — иқлими сернам, пурнам. Иқлиме, ки намии бештар дорад ва дар он шумори боришоти атмосферӣ зиёд аст ва он намӣ ҳангоми бухор вориди хок мешавад. Ин боиси рушди фарсоиш (эрозия) дар табиати он макон мегардад. Дар ин гуна иқлим маъмулан рустаниҳои намидӯст хуб нашъунамо мекунанд.
Истилоҳи “иқлими гумидӣ” бори аввал аз ҷониби Албрехт

Тайфун.  Дар луғатҳо ин истилоҳ тӯфон тарҷума шудаанд. Дар баъзе луғатҳои илмии форсӣ чарханд омадааст ва дар шаҳри он навиштаанд: сомонаи камфишоре, ки дар нимкураи шимолӣ дорои ҳаракати подсоъатгард ва дар нимкураи ҷанубӣ дорои ҳаракати соъатгард аст (Вожаҳои мусавваби Фарҳангистон).

Дар луғатҳои тоҷикӣ ҳар ҷо тӯфон омадааст.