Кушоишҳои географие, ки сазоворанд онҳоро “кашфиётҳои бузург” номем, дар сайёраи мо дар ҳама давру замонҳо, аз замони бостон то асри ХХ рух доданд. Вале давраи Кушоишҳои бузурги географиро маҳдуд ба як замони муайяни таърихӣ медонанд ва муаррихон ва ҷуғрофидонҳои маъруф онро асосан марбут ба охири асри XY ва миёнаҳои асри XYII мешиносанд. Ягон давраи таърихи башар монанди ин асрҳо саршор аз

Ин саҳифаро чунин унвон кардем. Ва шояд хонанда суол кунад, ки ҷуғрофия ба ҳолатҳои фавқулодда чӣ иртибот дорад? Посухашро дар ин як муқаддимаи мухтасар меорем. Як бахши муҳими ҷуғрофия кишваркушоиҳо буд, ки аксаран ба фоҷеаҳои гӯшношуниди башарӣ анҷом меёфтанд. Машҳуртарин кишваркушоёни олам фарҷоми фоҷеабор доштанд. Дар аксар ҳолатҳо мавҷи пурталотуми баҳру уқёнусу дарёҳо

Таҳқиқоти ахири як гурӯҳи олимони байналмилалӣ нишон дод, ки ҳангоми пандемия фоизи ҳомиладории номуваффақ якбора афзудааст. Аз ҷумла, омори кӯдакони мурда таваллудшуда зиёд шудааст. Олимон инро ба он рабт медиҳанд, ки бинобар маҳдудиятҳои мухталиф дар муассисаҳои тиббӣ ва ба таври куллӣ бекор кардани ташхисҳои барномарезишуда аз баҳори соли равон, занони ҳомила дар аксари кишварҳо тавре

Тобистони соли 2020 дар ҳақиқат як тобистони ғайримуқаррарӣ буд ва бо тӯфонҳои ваҳшатноку обхезиҳои ҳайратовар ва боз хушксоливу селҳои харобкораш ҳатто аз тобистони соли гузашта фарқ мекард. Донишмандон мегӯянд ин бори дигар тағйири ҷаҳонии иқлимро тасдиқ мекунад ва соли 2020 дар панҷгонаи гармтарин солҳо зарфи ним асрест, ки мушоҳида мешавад.

Ду ҳафта қабл Созмони ҷаҳонии тандурустӣ эълон кард, ки дар наздиктарин фурсат гурӯҳе аз коршиносон ба Чин мераванд, то ба донишмандони ин кишвар ёрӣ расонанд, ки манбаъи табиии коронавируси навро, ки то кунун сабабгори бештар аз 580 ҳазор марг шудааст, муайян созанд. Ин созмон мегӯяд тасмими гирифташуда ҳаргиз ба он маъно нест, ки гунаҳгорони ҳамагирии ҷаҳонӣ ошкор шавад.