Инсоният аз оғоз барои муқобилият бо офатҳои табиӣ аз ҳама   имкониятҳои худ истифода мебарад. Бахусус, дар замони мо, ки давлатҳо мекӯшанд дар ҳамоҳангӣ бо якдигар зидди ҳар офати табиӣ омода шаванд, чун зарари расида ба як кишвар ба ҳамсоякишвар низ ҳатман зарар мерасонад.
Гуруҳи арзёбиҳо ва ҳамоҳангсозии вокунишҳо ба ҳолатҳои фавқулодда низ ба ҳамин ҳадаф созмон ёфтааст, яъне дастаҷамъона мубориза бурдан барои бартарафсозии