Ҷомеаи башарӣ бо хатарҳои ҷиддӣ, яъне терроризму экстремизм, рӯбарӯст. Бисёр аз васоити ахбори омма ва гурӯҳҳои муайян дар ин мавридҳо мусулмонон ва кишварҳои исломиро сабабгору гунаҳгор медонанд. Ин зуҳуроти номатлуб чун аксаран таҳти шиорҳои диниву мазҳабӣ сурат мегиранд. Ҳарчанд ки ба таъкиди Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон терроризм ватан, миллат ва дину мазҳаб надорад.

Довуд Исматӣ

Амалан, илм исбот кардааст, ки босмачӣ ё босмачигароӣ ин ҳамон террористу терроризм аст, аммо то ин замон шояд кам касоне шунидаанду медонанд, ки босмачиёну босмачигароҳои тоҷик (террористон) ҳамеша дар оғуши неруҳои аҳриманӣ, бахусус терроризму фашизм, ҷой ҷӯстаанд.

Ба ҳукми анъана даромадааст, ки охири ҳар сол ҳама кору фаъолиятҳо ҷамъбаст карда мешаванд, аз бохту пирӯзиҳо хулосабарорӣ мешавад. Бо дарназардошти натиҷаҳо раванди минбаъдаи фаъолият барои дурнамои наздику дур тарҳрезӣ ва самтгирӣ мегардад. Вобаста ба фаъолияти сиёсию идеологии гурӯҳҳои ба ном «мухолиф», нуфуз, ҷойгоҳ ва дараҷаи таъсири онҳо дар ҷомеаи имрӯза мусоҳибае доштем бо ходими пешбари илмии Академияи илмҳои

Дар Паёми Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олии мамлакат дар баробари натиҷагирӣ аз нишондиҳандаҳои рушди иқтисодию иҷтимоӣ ва муайян намудани самтҳои минбаъдаи фаъолияти сохторҳои давлатӣ, инчунин, ба масоили глобалие, ки ба мушкилоти ҷиддии сайёра мубаддал гардидаанд, таваҷҷуҳи хос зоҳир шуд.

Маълум аст,  ки экстремист дар фаъолияти худ ҷонибдори амалҳои якравию тундгароӣ мебошад. Ин амалу зуҳурот метавонад дар тамоми соҳаҳои фаъолияти инсон –  дин, сиёсат, идеология, илм ва, ҳатто, дар варзиш, ба миён ояд. Имрӯз терроризм ва экстремизм ҳамчун вабои аср, ба амнияти ҷаҳон ва ҳар як сокини сайёра таҳдид карда, барои башарият хатари на камтар аз силоҳи ядроиро ба миён овардааст. Пӯшида нест, ки тафаккури ифротӣ, гурӯҳҳои ифротгароии динӣ ва созмонҳои террористӣ дар миқёси ҷаҳон барои мавҷудияти кишварҳо хатарҳои ҷиддӣ эҷод намудаанд.