13 декабри соли дар ду қисми ҳарбии Кумитаи ҳолатҳои фавқулодда ва мудофиаи граждании назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон воқеъ дар вилоятҳои Суғд ва Хатлон маросими тантанавии савгандёдкунии наваскарон доир шуд.  Сарбозони ҷавон аввали моҳи ноябр ба хизмати ҳарбӣ даъват шуда буданд. Меҳмонони фахрии ин чорабиниҳои муҳими идона роҳбарони шаҳри Гулистони вилояти Суғд ва

Ҳар рӯз наҷотдиҳандагони Воҳиди вокуниши сареъи Раёсати КҲФ дар шаҳри Душанбе ба сокинон ва меҳмонони пойтахт ҳама гуна кумакҳои лозимро мерасонанд: ғарқшавандагонро наҷот медиҳанд, ёрии аввалини тиббӣ мерасонанд, дарҳои бастаро боз мекунанд, одамонро аз дохили лифтҳои азкормонда берун мекашанд. Аммо ҳодисаи даркушоӣ вақтҳои охир хеле зуд-зуд рух медиҳад.

Сил чӣ беморист ва инсон ба он чӣ гуна метавонад мубтало шавад? Оё нишонаҳое дорад, ки одам эҳсос мекунад, ки ба ин касалӣ гирифтор шудааст? Ва роҳҳои муоинаи он чӣ гунаанд? Омилҳои сироят ба ин беморӣ кадомҳоянд? Ва оё сил табобатшаванда аст? Инҳо чанд суоле буданд, ки дар ҷараёни мулоқоти мутахассисон бо сарбозону афсарони қисмҳои ҳарбии КҲФ мавриди баррасӣ қарор гирифтанд.

1 июни соли равон дар яке аз қисмҳои ҳарбии Кумитаи ҳолатҳои фавқулодда ва мудофиаи граждании назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон маросими савганди ҳарбии навдаъватшудагони даъвати баҳорӣ гузаронида шуд.

Дар маросими идона Раиси Кумита генерал-лейтенант Назарзода Р., роҳбарияти Ҳукумати ноҳияи Рӯдакӣ, намояндагони комиссирияти ҳарбӣ, волидони сарбозон, мактаббачагони мактаби таҳсилоти миёна ва меҳмонони зиёд ширкат карданд.

Рӯзе аз рӯзҳои сарбоз. Аз субҳ то шом. Як сарбоз тӯли ин муддат чӣ бояд кунад, ки созовори номи сарбозӣ бошад? Ва қаҳрамони лавҳаи мо аз ҷумлаи наваскарон аст, ки ҳоло чорумин моҳи хизмати ҳарбиро пушти сар мекунад. Ва ин рӯзҳое, ки мо ҳамроҳаш будему суҳбат кардем, нахустин рӯзҳои омӯзишии ӯву ҳамхизматонаш буд. Дарсҳо бештар назариявӣ буданд ва баъдан дарсҳои амалӣ ҳам шуруъ мешаванд...